Logbook, Mijdar 3

Mijdar 3 - Inma nerazî ye. Li pişta wê gelek milîtaniya aştîxwaz heye û ew tijî enerjî û pêkenok hat Bambooyê.

Me qonaxa Barcelona plan kir û di heman demê de me li ser tiştê ku li bajêr diqewime diaxivî. Paytexta Katalonya her roj tê de derbas dibe
eşkerekirin: şermezarkirina serokên siyasî yên serbixwe xwedan bandora polarbûnê bû û pevçûna siyasî bi rengek mirî qediya.

Hest heye ku kes nizane ka wê çawa ji holê rabike. Barcelona di vê demê de ne yek e, lê ew du bajar e: dû Katalanan paşê, û ew geştiyarên ku wêneyên pêşangehan û Sagrada Familia digel heman ciyawazî.

Du bajarên ku têkilî didin lê hevdû nakin. Ew hema hema xuya dike ku ji bo tûrîstan bûyer ne tiştek ji xuyangê dîmen e.

Ev gelek tişt di derheqê habûna gelemperî ya pevçûnê de dibêje. Ne wusa ji bo kesên ku li vî bajarî dijîn û dilêşiya kûr a ku ev dijberî derdixe holê hest dikin.

Em xwe rêxistin dikin ku bi keştiya Nariko Sakashita, a Hibakusha, bi xêr hatî

Di heman demê de li ser Bamboo-yê ku em organîze dikin ku em pêşwazî li Nariko Sakashita, a Hibakusha, ku ji bombebarana nukleerê ya Hiroshima ye, xelas e.

Nariko piştî nîvro bi Masumi re, wergêrê wê digihîje du nîvro. Em li benda jinek pîr in û bi qasî nîv saetê em li lêgerîna nivînekê digerin ku biçin ser rê.

Dema ku ew digihîje, ew ji me bê axaft dimîne: jinek 77 salî ya ku bi hêjbûna keçikê ve diçe. Hûn bêyî alîkariyê li ser pîşesaziyê bisekinin.

Dema ku bombeya li Hiroshima teqiya, Nariko du salî bû. Tevahiya jiyana wî bi bombeya atomê hate nîşankirin.

Em li meydanê, li dora maseya ku em dixwarin û dixebitin rûniştin. Bêdengî heye û li bendê ye.

Nariko dest bi axaftinê dike: «Arigato…». Spas, gotina te ya yekem e. Ji bo hevdîtinê û ji bo guhdarîkirina wê spasiya me dike.

Dengê wî aram e, îfade nerm e, di gotinên wî de hêrs tune, lê ferasetek granît heye: şahidiyê bike.

Afirînerê herî kevn Salên Warerê Sar e bi bîr tîne

Afirînerê herî kevn salên Warerê Sar, bîra meşa dirêj a pasîfîst li dijî çekên nukleerî tîne bîra xwe.

Ciwantir hindik dizane, di heman demê de çîroka dawiya Warerê Cihana II-an û bombeyên avêtî ser Hiroshima û Nagasaki ji bo wan bûyerek dûr e. Lêbelê, tenê heft dehsal derbas bûn.

“Dema bombe teqiya ez tenê du salî bûm. Tê bîra min ku diya min cil dişo. Dûv re tiştek min kir ku bifirim, "dibêje Nariko.

Bîranînên din ên wî ji wê rojê de ew in ku wî bi salan di çîrokên dayika xwe û endamên malbata xwe de ji nû ve ava kiriye.

Malbata Nariko ji ber bandora bombebaranê kîlomêtek û nîvan jiyan kir. Bavê wî li Fîlîpînan di şer de bû, û dayika wî û du zarokên piçûk, Nariko û birayê wî, li Hiroshima dijiyan.

Teqîn di nav malê de wan ecêb kir: pêlavek, dû re tarî û yekser piştî bayê tund ê ku xaniyê wêran kir.

Nariko û birayê wê birîndar dibin, dayik şil dibe û dema ku şil dibe

Nariko û birayê wê birîndar dibin, dayik şîn dibe û dema ku ew hişmendiyê bistîne zarokan digire û direve. Dê tevahiya jiyana wî di dilê wî de gunehê alîkariyê bide cîranê xwe yê ku ji bo alîkariyê xwest ku di binê kolanan de bimîne.

“Dayika min ji min re behsa wî dengê ku alîkarî xwest. Ji bo heval û cîranê xwe nikarîbû tiştekî bike

Diviyabû zarokên xwe xilas bikira. Diviyabû wê bibijêre û vê yekê kir ku ew di tevahiya jiyana xwe de xwe sûcdar hîs bike, "dibêje Nariko.

Li gel zarokan, jin di kuçê re diqulipîne, nezane ku li ku here. Dojeh di kolanan de ye: mirovên mirî, perçeyên laşên şilandî, mirovên ku bi bedena xwe ve dişewitin bi bedena xwe di şewitandinê de ne.

Hewa germ e û her kes tî ye û ber bi çemê dimeşe. Qesrên mirovan û heywanan di nav avê de diqulibin.

Baranek reş, mîna perçên komirê, dest pê dike. Baran radyoaktîf e. Lê kes nizane.

Dayik zarokên xwe li binê çivikê dixe da ku wan ji tiştê ku ji ezmên tê xwarê biparêze. Ji bo sê rojan bajar şewitî.

Niştecihên Hîroşîma bawer kirin ku ew bi bombeyek bihêz ketine

Kes nizane çi diqewime, şêniyên Hiroshima tenê difikirin ku ew ji ber bombebarana nû ya bihêz ketin.

Û di vê gavê de bîranînên Nariko rasterast dibin: «Ez donzdeh salî bûm û, mîna hemî rûniştevanên Hîroşîma, min digot qey ez cûda bûm.

Kesên sax ketine bin bandora radyasyonê, nexweş ketin, zarokên nebaş çêbûn, belengaz, wêranbûn hebû, û em hatin cihêkarî kirin ji ber ku yên din em wek cinan, cûda dihesibandin. Di dozdehan de min biryar da ku ez ê qet nezewicim.

Ev ne hêsan e ku fêm bikin ka ew di Hiroshima piştî bombê de çi hatine ceribandin.

Tiştek zelal e: şêniyan ji bandora radyasyonê de tiştek nizan bûn û fêm nakin çi diqewime; nexweşî, deformasyon tune bû.

It ev ne şens bû. Dîroknasan ji bo bandorên bombeya atomê, cansurek ku bi kêmî ve deh sal dom kir, sansûr û fikir û radîkal belge kiriye.

Divê neyê zanîn ku ev her du bombe avêtin ser Hiroshima û Nagasaki bi motîvasyona ku Warerê Cihana II-an bidawî bibe û Japon qayil bike ku xwe radest bike dê bandorek li ser nifşên pêşerojê bibe.

Forerê ji bo mirovên Hiroshima û Nagasaki hîn bidawî nebûye.

Nariko dihejmêre. Ew behsa wê yekê dike ku wê çawa biryar da ku bibe şahidê zindî: “Diya min nexwest ez li ser vê yekê biaxivim. Ew ditirsiya ku ew ê min nîşan bidin û min cihêkariyê bikin

Ew çêtir e ku meriv girtî be û biçe ser xwe. Gava ku min hevdîtin kir ku zilamê min çi be, ew jî ji Hiroshima, tiştek guherî.

Bavê min-bavê min got divê ku em vebêjin, ku diviya ku ezmûna xwe ji dinyayê re diyar bikira da ku ew careke din nebe. Ji ber vê yekê min biryar da ku rêwîtiyê bikim
li seranserê cîhanê û wê vebêjin."

Ew ji me re vedibêje dema ku wî bi kurê pîlotê Enola Gay re, ku moşek bombe avêtiye

Ew ji me re vedibêje dema ku ew li Dewleta Yekbûyî li dibistanê bû û ji ber hin kurên ku nexwestin bibihîzin bi gumanbar û sermayê re mijûl bû.
gotinên wî, û dema ku ew bi kurê pîlotê Enola Gay re, ku maşînek bombe avêt.

Nêzî du demjimêran derbaz bûn û ligel wergerandina zor, ji Japonî ta Spanishspanî û ji tospanî ji talî, çu dem tunebû.

Dema ku dem ji bo betlaneyê ye, yek ji ekîban bi nermî ji Nariko dipirse:

"Hûn çay dixwazin?" Yên ku nikarin qîrînê bigirin hene.

Li ser sifrê Bamboo hemî spartek e, av ji bo çay bi gelemperî di pûtê mezin de tê pijandin, eynî tiştê ku em makaronan çêdikin, dûv re em kaxezan diavêjin û her tiştî bi kovî di kûpên hêsan de xizmet dikin.

Em gerekê bipejirînin ku merasima çay a me gelek tişta ku tê xwestin vedihewîne.

Em gerekê bipejirînin ku merasima çay a me gelek tişta ku tê xwestin vedihewîne. Bifikirin ka dê mêvanên me Japonî çi bifikirin.

Me ew li benda berteka bersivand. Kasa hildin, bişirînek gewre nîşan bidin, serê xwe hildin û bêjin: Arigato.

Naha tarî ye Divê Nariko û Masumi vegerin. Em hogir dikin, em ê di demjimêrên 48 de di Boştiya Aştiyê de bicivin.

Piştî demek kurt, ku René, Inma, Magda û Pepe ketin rê, mebest ew e ku demek ji nû ve bifikirin lê em bi dawî dibin çîrokên xwe vedibêjin
dema ku em cookies ku ew anîn me xwarin.

Let's bila em çayek din çêkin. Baş e ku hûn li Bamboo bi hevalên nû re hebin û baş e ku em bifikirin ku torê heye ku mirovên ku bi salan bi xebata xwe ya ji bo ceribandina navokî bi serbilindî dixebitin hene.

Pirsgirêka nû ya ji bo bêarmatiya atomî gihîştina pejirandina 50-ê ya TPAN e

“Dema me dest pê kir em ciwan bûn, niha porê me spî ne. Me ew qas kampanya pêk anîn, me rastî gelek şikestinan û hin serketinên wek kampanyaya navneteweyî ya ICAN ji bo rakirina çekên nukleerî, Xelata Aştiyê ya Nobelê 2017, "Inma dibêje.

Pirsgirêka nû ya ji bo bêarmatiya nukleerê gihîştina pejirandina 50-ê ye TPAN, peymana navneteweyî ya ji bo qedexekirina çekên atomî.

Armanca yekemîn a Adarê ev e. Divê em hemî bala xwe bikin ku li dinyayê cîhazên navokî yên 15.000 hene, ji wan 2.000 kîjan karûbar e û amade ye ku di nav bîst de were bikar anîn; Li Ewrûpa amûrên navokî yên 200 hene, ku piraniya wan li Medreseyê ne.

Lêbelê, balê li ser enerjiya nukleerî wisa xuya dike ku gihîştiye dawiya lîsteya pêşengiyê ya Dewletan û raya giştî, her çend, berevajî Nariko ya piçûk û ya Japonî ya 1945, em baş dizanin ku encamên encama çi ne Bombeya atomê: şerekî dijwar ku bi nifşan didome.